10/08 - 09/09. 2024. Τσαρσί Χαμάμ. Μυτιλήνη. Συνδιοργάνωση με την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λέσβου
Τελευταία δεν πηγαίνω συχνά στο νησί. Πριν από δύο χρόνια μαζευτήκαμε μετά από καιρό για Χριστούγεννα. Ήταν απόγευμα και αποφασίσαμε να πάμε οικογενειακά μια μικρή εκδρομή. Πήγαμε στην Αχλαδερή.
Κι από τότε κάθε φορά που γυρνάω θέλω να πηγαίνω εκεί, εκεί, εκεί!
Εκεί λοιπόν είναι πανέμορφα.
Ειδικά την ώρα που πέφτει ο ήλιος. Το φως και τα χρώματα αλλάζουν ασταμάτητα. Τα βουνά, ο ουρανός, η θάλασσα και οι αντανακλάσεις όλων αυτών.
Και είναι όλα τόσο ήρεμα και τόσο αρμονικά.
Εκεί λοιπόν ξαναθυμήθηκα τι είναι όμορφο για μένα και ένιωσα την ανάγκη να ζωγραφίσω μετά από καιρό.
Και ζωγράφισα ξανά και ξανά και ξανά το “εκεί” προσπαθώντας να πλησιάσω κάθε φορά όλο και πιο κοντά σε αυτήν την ατμόσφαιρα . Να αποτυπώσω αυτό που είδα αλλά κυρίως αυτό που ένιωσα.
Αν ήμουν κάποιο ζώο θα ήθελα να είμαι άλογο. Ένα άλογο με φτερά. Που εκείνο το ηλιοβασίλεμα έμαθε να πετά.